Γύρω μου τα φώτα δεν θυμίζουνε τα φώτα που μεγάλωσα
χρώματα λουλούδια είναι τώρα μια ανάμνηση θολή
γιατί τα μάτια μου δακρύζουνε;
δεν ξεχωρίζουνε οι μάσκες που με ρίχνουν στη δυστυχία τους
Τώρα που οι δρόμοι μας χωρίζουν κι ο καθένας ακολουθεί τη πτώση του
ότι απέμεινε βαθιά μεσ' τη καρδιά μας θα ματώσει στο κενό
καθώς θα πέφτουμε αγγίζοντας τη τρέλα μας
θα εκραγούνε τα μυαλά μας σ' ένα δωμάτιο λευκό
Κάθε αυγή με τη σιωπή απομακρύνονται τα έργα και οι μέρες μας
και κάθε νύχτα σιωπηρή πλαγιάζουμε με φλογισμένους εφιάλτες
στα ιδρωμένα μας σκεπάσματα κρυφτό με τα φαντάσματα θα στήσουμε
κι ίσως να σβήσουμε στη μέθη μας τον καυτό μας πυρετό
Τώρα που οι δρόμοι μας χωρίζουν κι ο καθένας ακολουθεί τη πτώση του
ότι απέμεινε βαθιά μεσ' τη καρδιά μας θα ματώσει στο κενό
καθώς θα πέφτουμε αγγίζοντας τη τρέλα μας
θα εκραγούνε τα μυαλά μας σ' ένα δωμάτιο λευκό
Adopting an optimistic, genre-fluid mindset atypical to most contemporary punk rock, the Aussies rage against the machine with glee. Bandcamp New & Notable May 2, 2024
From the first deadened cowbell to the last dissonant guitar interval, Dutch quartet Geo's new record is shaped for impact. Bandcamp Album of the Day Apr 25, 2024